Iona veranderde ineens van een wat norse achtertuinkat in een gezellige, spinnende schootkat. Ze ligt nu voortdurend op mijn haakwerk, maar haar meest favoriete plaats: midden over de draad waarmee ik aan het haken ben. Maar het is duidelijk dat de haakwerkjes zelf ook pretig liggen.
Het was een ingewikkeld patroon. Niet alleen zaten er fouten in, maar door alle verschillende kleuren en patronen was het lastig om te doen (de steken waren simpel genoeg, het was de combi die het interessant maakte). Ik heb dus besloten om alle patronen samen op te haken: eerst alle driehoeken, daarna de vierkantjes en tenslotte alle cirkels. Tegen het einde heb ik maar een paar cirkels afgemaakt en aan elkaar gezet. Kijk! dat was waar we het voor deden!
En het uitzicht op dit minidekentje heeft ervoor gezorgd dat de deken uiteindelijk toch af kwam. Tegen het einde werden de toeren lang en saai. Ik ging voortdurend andere dingen zoeken om te haken. En de leukste afleiding was: ik kwam en bol groen tekort.
De hele voorjaarsvakantie ben ik de hort opgeweest om Wibra's af te stropen naar groene acryl. Nergens meet te krijgen. Gelukkig vond Eveline nog twee bollen in Assen, daarmee zou ik het ruim halen.
Dus uiteindelijkwas alles klaar en aan elkaar.
Spreek ik mijn schoonmoeder, meldt ze me doodleuk dat ik een groene bol bij haar had laten liggen met Kerst. Nou vraag ik je! Ik had dus toch genoeg gehad....
Het leek me geweldig dat de rij met de beige bobbeltjes (die helaas ook het lastigst waren om te haken) terug moest komen in de rand. helaas was de rand na een eeuwigheid bobbeltjes haken ineens een keer zo groot. Alles begon te bobbelen en te hobbelen. Gelukkig kon ik dit door de groene toer heftig te minderen nog een heel eind oplossen. Het allerlaatste randje was een dubbele kreeftsteek: om de voorste lus en om de achterste lus. Ik had nu toch genoeg groen :P '
Ik vind 'em prachtig geworden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten